en yakın arkadaştan soğumak

eğer gerçekten soğuduysanız kaç yıllık olursa olsun arkadaşlığın bitmesi gerekir.

bazen tek bir salaklığına bakar.

söylediği bir söz ya da bir davranışı soğumaya sebep olan arkadaştır. asla muhabbetiniz eskisi gibi olmaz. gitgide koparırsınız bağlarınızı. iyi olur. gereksizdir.

vefa duygusu ile mantık çatışmaya başlar. kendinizi birkaç adım geriye çekip baktığınızda “ben napıyorum ya?” dedirtip insana kendi kendini sorgulatır.

Günümüzde çokça yaşanan bir durum. Ya birbirinizden çıkarlarınız bitmiştir yada boyut değiştirmeniz gerekiyordur. En son yakın arkadaşımdan soğuduktan sonra fuckbuddy olduk. Fuck buddy de en yakın arkadaşlığın farklı versiyonudur.

çok şey yazabilirim buraya. arkadaşlığın çıkar ilişkisi olduğunu fark ettiğin an ya da en yakının tarafından kıskanıldığını anladığın an başlar. eskiden çok sevdiğin hareketleri artık seni rahatsız etmeye başlar. söylediği hiçbi şey doğru değilmiş hissi gelir. onu aslında hiç tanımadığını fark edersin. uzaklaşmak istersin o da olmaz. atsan atılmaz, satsan satılmaz gerçekten. aman bu durum kimsenin başına gelmez umarım.

Ben bazen sebepsiz soğuyorum ve bu huyumdan nefret ediyorum. Bir anda yüzünü bile görmek istemiyorum böyle zamanlarda söylüyorum biraz konuşmayalım yalnız kalayım diye. 1-2 haftya geçiyor ama garip hissettiriyor.

Sinemada öpüştükten sonra soğudu.

Doğum gününde ona özel kalpli pasta yaptırdım, ortak arkadaşlarımızı bir kafeye topladım küçük bir süpriz doğum günü kutlaması yapmak için. Kafe sahibiyle anlaşmıştım biz otururken bi anda ışıklar sönecek 'iyiki doğdun x' şarkısı çalacak ve arkasından pasta gelecekti öyle de oldu tabi arkadaşım da çok şaşırdı çok mutlu oldu.. 7 ay sonra doğum günümde aynı arkadaşımdan şöyle bir mesaj aldım: aa bugün senin doğum günün müydüü İşte en yakın arkadaştan soğuma anısı :)

homofobikliği olan ve İstanbul sözleşmesinin feshedilmesine sevinen nargileci bir tip. diktatörün gece vakti yayınladığı genelge sonrasında sevinçle panseksüel olan bana "nasıl s*kt*k sizi ama" diye haykıran bir tip. kanım donmuştu. ideoloji karmaşası da yaşıyor. bir gün Solcu, bir gün Ülkücü. daha birçok sebep var. yazsam satırlara sığmaz. ama kanka işte. atsan atılmaz, satsan satılmaz.

Şu an sezon finaline giren bir diziyle başladı her şey xksks (Kardeşlerim dizisi) Çok doluyum arkadaşlar biraz uzun sürebilir okuyanlar için hakkınızı helal edin zamanınızdan çalıyorum… Çok sevdiğim bir arkadaşım var başka şehirlerde yaşamamıza rağmen araya bazen soğukluklar girmesine rağmen (tabi ben bazen sanıyordum) herkesten ayrı tuttuğum kimse için yapmadığım şeyleri o insan için yaptığım yeri geldiği zaman o insan için başkalarını karşıma almışlığım var sırf o mutlu olsun diye harçlıklarımı biriktirip defalarca kargolar gönderdiğim hani bunları şu an başına kakmak değil de derdimi sevgimi anlatabilmek adına uzun uzadıya yazıyorum hatta daha bir sürü şey var onun için yaptığım fedakarlıklar en son olayda da bayadır telefonda konuşmuyorduk ben de mesaj attım müsait misin arayayım falan diye ki aklıma geldi bal defalarca kontör falan yüklemişliğim var ona sırf konuşabilelim arkadaşlığımız kopmasın diye neyse oda bana ders çalıştığını sınava hazırlanıyor o yüzden pek müsait olmadığını müsait olunca kendisinin haber vereceğini falan söyledi dedim tamam tamam sen çalış sorun değil ders daha önemli falan sonra yine bir şeyden konuşuyorduk bana ‘bu akşam Kardeşlerim var o yüzden bugün ders çalışmama günüm onu kaçırmadan izliyorum çok seviyorum’ falan dedi. Arkadaşlar başımdan aşağı kaynar sular mı döküldü desem buzhanede günlerce unutulmuşum mu desem bilemiyorum o an kendimi o kadar değersiz hissettim ki düşündüm ki televizyonda bir gerçekliği bile olmayan senaryo üzerine yazılmış ve sonu olan bir dizi kadar bile değerim yokmuş. Bazen düşünüyorum diziyi mi kıskanıyorsun falan diye de bu öyle bir şey değil ya gerçekten de. Ben de sınava hazırlandım benimde mola zamanlarım vardı ben de o yollardan geçtim ama onun bi dersi bi sıkıntısı olduğu zaman yada sırf beni özledi diye aradığı zaman ben hep açtım o telefonu. Yani ne bilim bir diziye iki saat ayırıyorsun anlarım onu kendine ödül vermişsin onu da anlarım belki o dizinin seni motive ettiği kadar ben edemiyorumdur onu da anlarım ama bunu bu şekilde öğrenmesem de olurdu. Hayır kendime dedim ki tamam dizisini izlesin ama bu diziler de on beşer dakika reklam yok mu o arada mı aklına gelmiyor aramak falan. Hadi bu diziyi de geçtim başka arkadaşlarıyla gezip hikayeler atmayı da biliyor. Yani sözün özü sanırım onun hayatında benim yerim yokmuş. Ben de konuşmamaya karar verdim. Geçen mesaj atmış sınav için bana şu duayı okur musun diye kalktım okudum. Ama benim için bu saatten sonra bu kadar dedim. Yolu da bahtı da açık olsun mutlu olsun ama bu saatten sonra mümkünse benden uzak olsun.

az önce yaşandı olay bu sebepten ötürü anın verdiği gerginlikle fazla yükselebilirim fakat zerre umrumda değil şuan. yakın arkadaşım olduğunu düşündüğüm insan müsveddesiyle birlikte uzun süredir konuşmadığımız -küs olduğumuz- birisi var. biraz önce ardı ardına gelen mesajlar ile elime aldığım telefon sonucu, yakın arkadaşım dediğim kişinin aslında ne kadar da berbat bir insan olduğunu öğrendim. küs olduğumuz kızın eski sevgilisiyle tanışmış ve konuşmuşlar. eski sevgilisi de kızı aldattığını, zaten severek birlikte olmadıklarını falan söylemiş ona. üzerine bir de kızın hal ve hareketlerinin alayla taklidini yapmış. birincisi, böyle seviyesiz birisiyle birlikte olabildiği için küs olduğum arkadaşa feci üzüldüm ikincisi, üzüldüğüm ve hemcinsime yapılan bu hareketi kınadığım için arkadaşım sandığım insandan trip yedim. ve son olarak üçüncüsü, ey be gerizekalı, ben nasıl senin gibi birisiyle arkadaş olabilmişim? hadi olmuşum, yapmışım böyle bir saçmalık, nasıl ne tür bir düşünce yapısında olabildiğini bu zaman dek fark edememişim? hadi bunu da geçtim, her şeyi geçtim, yahu karşı tarafta dalgası geçilen, taklidi yapılan ve küçük düşürülen -ki sadece yanlış kişiyle sevgili olduğu için- kişi senin hemcinsin. küs dahi olsan o ortamda buna gülmek yerine ağızlarının payını vermeliydin. çünkü sen susturamayacaksan onları, üzerine bir de yaptıkları şeye kahkahalarla güleceksen, şimdilerde etrafta görüp de küfür ettiğim insanlardan ne farkın kalır? yazık. cidden çok yazık.

Umursamaz tavırlar soğumak için yeterlidir. Bir sorun hakkında tartışırken her zaman sonuca bağlanması gerektiğini düşünürüm,iyi veya kötü fark etmez.ısrarla sonuç almayı beklerken konuyu kapatma çabası da uykumu kaçırır,sinirden mideme ağrı sokar mesela.belirsizlikten nefret ederim.hal böyle olunca söz konusu en yakın arkadaş da olsa soğumak,uzaklaşmak kaçınılmaz.

Birer yıl arayla iki kuzenimi ve sınıf arkadaşımı trajik bir şekilde kaybettim. Yanımda olmadı. Bunun olamamakla ilgisi olduğunu sanmıyorum kesinlikle olmadı. Çünkü yaşayış tarzı, alışkanlıklar, öğrenilmiş davranışlar tüm kalbinle sevdiğin biri için bir kenara bırakılabilir. Nasıl davranacağını bilmiyordu dedim ilk başta ama öğrenebilirdi. Elimden tutmak için birinin ona bunu öğretmesine ihtiyacı yoktu. Bana sarılmayı, ben yanındayım demeyi ona kimse öğretemezdi. Bazı şeyler tercihtir. Zorunluluk değil. Yapamadı mecburdu diyemeyeceğimiz kadar tercih eder bazı insanlar bazı şeyleri. Bu da öyle bir durumdu. İşte tam bu eşikte bende bir karar vermek zorunda kaldım. Bir daha sendelersem, düşersem beni toparlayacak insanlar mı olmalıydı etrafımda yoksa tercihlerini zorunluluk sananlara kucak açmaya devam etmeli miydim? Zor olsa da kararımı verdim ve bu benim çok sevdiğim bir arkadaşımdan vazgeçme eşiğim olmuş oldu. Belki vefasızım onun için belki beni hiçbir güzel sözle anmıyor ama insanın kendine saygısının olması pahabiçilemez (bkz: Asosyal itiraf)

Bu belki bir isyan da olabilir birazcık bu konuda doluyum açıkçası. En yakın arkadaşım dediğim insan sevgilisi olduktan sonra baya baya değişen bir insan oldu tabiki de sevgilisidir öncelikleri ister istemez farklilaşabiliyor bunların hepsi çok normal şeyler kesinlikle ama olması gerektiği kadar olmalı diye düşünüyorum. Bu konuda uzun zamandır düşünüyorum açıkçası en basit bir örnek vermek gerekirse ikimizde üniversitedeyken bir süreliğine sevgilisinin yanına kalmaya gittiğinde sevgilisi çalışırken ben aramak istediğim zamanlarda işi olduğunu söylerdi ya da telefonlara bakmazdı işi meğerse DİZİ İZLEMEKMİŞ. Daha yakın bir örnekten gidecek olursam bir ara çok hastaydı her gün arıyordum soruyordum bir şey lazım mı diye soruyordum, kendi istediği zaman arayıp bana dertlerini bir bir anlatırken bana daha söz hakkı gelmeden konuşmayı kapatıyordu ve sanki bu kendi suçu değilmiş gibi davranıyordu. Ben aynı zaman diliminde hasta olduğumu bildiği halde hiç arayıp sormadı nasılsın diye bir küçük mesaj bile atmadı. Daha biraz önce de kendimle alakalı çok sinir olduğum bir durumu anlatıyorum uzun uzun mesajlarla çevrimiçi olduğu halde bir 10 dakika sonra iki kelimelik bir mesaj geliyor yani bu insanla daha ne kadar süre arkadaşlığımız devam eder bilmiyotum ama bencillikten bu kadar nefret eden bir insanken nasıl bu kadar bencilce davranabiliyor hala anlayamıyorum.

(#4204384)

Sorun cidden bende, insanları gözümde o kadar büyütüyorum ki düşündüğüm gibi olmadıklarını anladığımda çok kırılıyorum. Ufak tefek şeyler birikiyor sonra kendimi onla görüşmek istemezken buluyorum. Gözlerinin içine baktığım yücelttiğim en yakın arkadaşımın telefonunu açasım gelmiyor. Tabii bunda onun için ne anlam ifade ettiğinizi bilmemenin ya da onun en yakını olmadığınızı fark etmenin de büyük payı var.

Biz hep birbirimizin sığınağı olmuştuk, yani ben öyle sanmıştım. Her güldüğün de her ağladığın da ben yanındaydım. Bir gün evde büyük bir kavga oldu, ben çantama bir kaç eşya doldurup bir daha bu eve gelmeyeceğim diyerek aile evinden çıktım. Gideceğim hiç bir yok diye düşünüyordum ki, ona sığınmak için onu aradım. Telefonun diğer ucundaki birbirimizin limanı olduğumuzu sandığım ses, kuzum bugün işte çok yoruldum, seninle ilgilenemem dedi ve kapattık. Benim o saatten sonra tüm çocukluğum, ergenliğim, gençliğim gitti. Tüm anılarım siyah beyaza büründü. Artık deniz benim içimde, kara parçası da benim, sahil de

En yakın arkadaşımın en yakın arkadaşı değilim 🥲

Sorsan en değerli arkadaşı benimdir. Beni anlar önemser güya.. Ama derdimi anlatmaya korkuyorum.. ya bi anladım narası atıyor yada yedi el sanki susup geçiyor.. Ha birde ayda bir görüşmemiz var. O da ben istediğim için. Normal dediği arkadaşlarıyla da hergün full time..

Arkadaşlar kendinizden başka en yakın arkadaşınız olmasın. Çünkü zaten kendinizden başka kimseniz yok. Bu sizi acıtacak değil güçlendirecek bir tavsiyemdir.

tam olarak soğudum sayılmaz ama kafasını mermer bi duvara çarpasım geliyor ara ara.

Genel olarak rahatsız olduğum durum şu; buluşuyoruz, bir şeyler konuşalım paylaşalım istiyorum. Sayısız fotoğraf çekinmek ardından yok onu yolla şunu paylaş çok irite ediyor beni bu tarz şeyler artık

Bunun başıma geleceğine dahi inanmıyordum. Olmaz zannetmiştim. ilmek ilmek emek verip onlarca anı paylaşıp, zor zamanlarda birbirimize arka çıkıp şimdi seneler sonra uzaklaşıp kopmayı yediremiyorum kendime. Zoruma gidiyor şu an hissettiklerim, yaşadıklarım. Kime dostum demişim yıllarca diyorum, tanıyamıyorum dönüştüğü insanı. Hayal kırıklığı, koca bir hayal kırıklığı şu an. Yazık oldu gerçekten.

(bkz: pms dönemi ) durduk yere kuruluyorum mesela. sinirlerimi bozuyor hiçbir şey yapmasa bile.

(bkz: yaşadık kardeşim yaşadık o mevzunun da en kralını yaşadık) aptal kız camdan bi bağırsa ilk ben koşacağım ama o aylar sonra karşılaşmamıza rağmen yanıma oturup selam vermemeyi tercih ediyor. Sen bilirsin yavrum, sen bilirsin ben teyzenle çayımı içip ananla sarma sarıp kuzenlerinle gezip eniştenle okey eşi olurum yine.. sen konuşma ama benle sakın bi yerlerin falan eksilir aman diyim

Ailedir falan dedik ama insan çok güzel soğuyormuş. Aşırı boktan bir durum onca anıyı çöpe atmak zor tabi fakat kimse bulunmaz hint kumaşı değil. Hakettiği an bir kalemde silmek en temizidir...

berbat bir durum. kendi kendine soğusan belki çok koymaz insana ama zorla soğumak zorunda bırakılmak çok kötü. mesela senin için hiçbir sorun yok ortada ama karşındaki gelip "senden soğudum." diyor "eee sebep?" diye soruyorsun "sebebi yok, bilmiyorum, soğudum." diyor. kimseye kal diyemezsin tabii ama bari gitmeden mantıklı bir sebep sunup gidin. geride bıraktığınız insanları her gece ağlayarak kendilerini suçlamak zorunda bırakmayın.

insan kendini doğuran kişiden soğuyor, en yakın arkadaş kim allah aşkına. bu kadar insan iki günde "güven problemi" sevdalısı olmadı bence.

bir zamanlar o arkadaşınla her şeyini paylaşmak istersin ama bu soğuma olayları olduğu zaman söylediği en ufak bir kelimeden bile kaçmak istersin berbat bir duygudur

7 senelik arkadaşım en yakınım dediğim kişi, her ağladığımda hemen kapımda belirirdi güldürür beni üzüntülü ruh halimden kurtarırdı. Çoğu zaman kaçardım onlara sırf bi bardak çay içmek ve sohbet etmek bile yeterdi. Ailesi ailem, ailem ailesi olmuştu. Babam bile 3.kızım derdi ona. Ama gelin görün ki hislerimde yanılmadım. Beni büyük bir yıkıma da uğratmadı nedense. Hakkımdaki bütün yenilikleri beğenmemeye başlamıştı, mutlu olduğumda sürekli Bi pürüz buluyordu. Meğer bütün olan biteni eski sevgilime yetiştiriyormuş o da ben civcivi istiyorum vs diyerek birlik olmuşlar. Konuşmayı kestiğimde taşlar tak tak oturdu kafamda. Galerimi temizlerken dikkatimden kaçan fotoğraflarda daha da pekişti.. Teşekkür ederim canım arkadaşım sırtımda bin bıçak vardı biri de senin tarafından eklendi.

Birbirimizin en üzüntülü en boktan durumuyla dalga geçtiğimiz zaman hâlâ alınabiliyorsa artık en yakın arkadaşım değildir.

vardır bir sebebi insanız sonuçta bunada alışırız

Bu durumun yaşanmasına ramak kaldı. Bir insanın işi olabilir başka ailevi durumu sevgili durumu vs olabilir bunların hepsi olacak şeyler bunu anlarım ama şunu anlamakta güçlük çekiyorum kendi sorunun var ise bunu anlatmak, paylaşmak için zaman bulabilirken benim seninle konuşmak istediğim zamanlarda mi zamanın bir türlü olmuyor acaba? Düşünüyorum yani hala en yakın arkadaş mıyız diye kendisine sorsan öyledir ama ben öyle hissedemiyorum sanırım artık. Kaç kez uyardım, şakayla karışık uyardım laflar söyledim ama anlamak istemeyen kişiye bir türlü kendini zaten anlatamazsın

Gerçek yüzlerini öyle bi gösteriyolarki soğumak ne tiksiniyorum

O gün eve geldim duşa girip ağladım, anladım o gün bitti dostluğumuz, o da saçlarını kestirdi. Küstük barıştık küstük barıştık ama ben bir daha kimseye güvenmedim. Her insan her zaman değişebilir ve kimseyi gerçekten tanıyamayız, sadece mevcut durum içinde tanıyabiliriz.

söylenecek o kadar çok şey var ki.. Koşulsuz sevip aptal yerine konmak, istenilmemek ve çoğu kez saf dışı bırakılmak.. hala görüşürüz selam selam fazlası yok ama öyle uzaktan biri selam vermiş gibi mesela.. Mesaja baktı mi canciger sanki.. hepsi lafta.. yastığa başımı koyup geçen zamanı sorguladığımda herşeyi daha iyi anlıyorum.. Sebepsiz değil varmış alacak bir dersimiz aldık ve bitti.. Ama tavsiyem şudur ki incindiginiz zaman bunun farkına varıp yanınıza gelmeyen kişileri saniye yanınızda ve en önemlisi kalbinizde tutmayın. Yol verin gitsin. Ben yapamadım geçen zamana yanarım.

İlkokul arkadaşımla yaklaşık 2 senedir konuşmuyoruz, sürekli birlikte geçen 5 seneyi düşününce de kendini aratmıyor değil, ama böyle olmasını o istedi, kendinden soğuttu. Ailem bile 2. oğlu yerine koymuştu onu, düşünsem şu duruma geleceğimiz aklıma gelmezdi. Umarım mutlu ve sağlıklıdır, bundan sonraki hayatında başarılar.

ben genel olarak insanlardan soğuyorum en yakın arkadaş diye bunu özele indirgeyemem.

25 yaşındayım ve yakın arkadaşım yok, hiç olmadı da. insanlardan tavırlarından kolay soğuyorum. Yakın arkadaşım olmayı hakedecek biri olmadı :) ama en yakın arkadaşım annem onunla gezerim onunla herşeyi konuşurum, gülerim . Bence ben daha şanslıyım, kaç kişinin en yakın arkadaşı annesi ki :) canım anam

Bu da böyle yaparsa başkaları neler yapmaz bana diye düşündüren durum

Bana bir kötülük yapmasına gerek yok. Bir başkası için yaptığı ya da söylediği şeyler bile kendisinden soğumama sebep olabilir. Sonuçta benim arkamdan da yaptığını anlarım.

Arkadaşlar, herkes gidiyor bakın heeerrrkesss. En yakın dostun, bacın, annen, baban, sevdiğin... Tek kalıyorsunuz. Kendinize yönelin sadece. Tek geldiniz dünyaya kendinizin en yakın arkadaşı, dostu, ailesi olun. Unutmayın mezara tek gireceksiniz 🍂

en berbat his sanırım, insanın dünyası başına yıkılıyor resmen ama sonuca geldiğinizde iki yabancı olarak devam ediyorsunuz

En yakın arkadaşın için çabalıyorsun ama bakıyorsun ki omdan en ufak bir çaba yok. Bu sefer gerçekten en yakın arkadaşım bu kişi mi diye düşünüyorsun sonra uğraşmak istemediğini fark edip soğudunu anlıyorsun

Her hareketine sinir olmaya başladım. Kendisi sürekli sorunlarını anlatıp bizden destek bekliyor ki arkadaşsak bunu karşılıklı olarak da yapmamız gerekir ama iş kendisine düşünce asla birini bulamıyorum. Her anında yanında olup yanında hissettirmeye çalıştığım kişi benim zor anlarım da hep ölü takliti yapmakla meşgul. Mesele sıcak suyla yanmam da grupta görüp geçmiş olsun bile demedi neyse dedim geçiştirdim içimde. Hastayım ölüyorum haberi var noldu öldün mü kaldın mı diye sormadı. Geçen bir şey sormuş mesajda üstte kalınca cevap vermemişiz nasıl cevap vermezsiniz diye hemen triplendi. Kısacası artık bu hareketlerini anlamlandırmıyorum. Anlamlandırmak da istemiyorum.

En yakın arkadaştan soğumak için taktik veriyorum: Bir diğer yakın arkadaşınızla tanıştırın. Tebrikler artık soğumak için gün sayabilirsiniz.

Bu aralar öyle canımı sıkıyor ki anlatamam. Mesaj atıyoruz tenezzül edip cevap vermiyor. Sanki iptal olan tek kpss sınavı onunkiymiş müsebbibi de bizmişiz gibi davranıyor. Diğer ortak arkadaşımızın doğum günü yaklaşıyor ben ne alsak derdindeyim onun umurunda bile değil. Biz onun için aman mutsuz, sevgilisinden ayrıldı diye ne yapacağımızı şaşırken onun bizi zerre kadar umursamaması bardağı taşıran son damlalar olacak bu gidişle.